زبانحال حضرت ام البنین سلام‌الله‌علیها
مـادرِ عباسم و عـشقم حسینِ فاطمه‌است خوش به حالم نامِ من امّ‌البنینِ خادمه‌است قطره‌ای بودم ولیکن وصلِ دریا گشته‌ام زوجۀ شاه و کـنـیزِ بیتِ زهـرا گـشـته‌ام هرگز از دامانِ او دسـتم نمی‌گـردد رها ذرّه‌ای از خاک باشم در حـریمِ این سرا آنکه از باغش شود هفتاد و دو گل بهترین کـربلایش محشری بر پا نماید در زمین سر نَهـم بر آسـتـانش با کـمـالِ افـتـخـار کز حسن دارم صفا و از حسینش اعتبار نور می‌بینم در این دو از چراغِ کیستـند باورم جز آفـتابِ یاس و حـیدر نیـسـتـند هر دو سعـدِ اکبرند و بر خلایق برتـرند سیّدِ عـالی مقـام و هر دو عـالم سرورند شکرِ حق گویم که هستم از محبّانِ بتول تا طوافِ جان کنم بر گردِ طفلانِ بتول! |